Aan de slag!

Maandag 15-10-12

Vandaag was het tijd om voor het eerst naar Sanatha Dharma University te gaan om de mensen hier en onze medestudenten te leren kennen en om hopelijk nog wat meer info te krijgen.

De universiteit was erg mooi en groot. We gingen in een lokaal zitten en de oprichtster van de Tumbuh scholen waar wij stage zullen gaan lopen hield even een algemeen praatje. Vervolgens zijn we in groepjes verdeeld over de scholen. Wij gaan met 8 meiden aan de slag op de Tumbuh 2 school. Hier kunnen we met de ‘taksi’ in 10 minuten naartoe. De 4 Indonesische studenten die aan ons gekoppeld werden doen ook allemaal de lerarenopleiding en waren 2e, 3e en 4e jaars. We dachten dat zij ons zouden helpen met lesgeven op de scholen aangezien wij geen Bahasa spreken maar al snel bleek dat ze allemaal nog helemaal geen stage ervaring hebben, in deze stageperiode alleen maar gaan functioneren als klassenassistent en maar 1x in heel de periode les gaan geven. Daar zullen we dus niet veel aan hebben.

’s Middags zijn we bij een homestay gaan kijken van een vriend van Luppa. Het waren superleuke kamers boven elkaar langs het zwembad. We hebben dan ook besloten om hier de komende twee maanden te gaan verblijven. We hebben binnen en buiten een lounge en ook nog een buitenkeuken waar elke ochtend lekker ontbijt voor ons gemaakt wordt en waar we zelf ook gebruik van mogen maken. Al zullen we dit niet veel doen aangezien we overal heerlijk uit eten kunnen voor weinig geld.
’s Avonds wilden we nog even lekker uit eten gaan met Luppa, James (van ons hostel, die eigenlijk Rizal heet) en nog 3 backpackers die op dat moment ook in dezelfde homestay verbleven. We zaten al bijna een uur op ons eten te wachten toen de eerste twee gerechten op tafel kwamen. Wel zijn ondertussen al wel gewend dat in restaurants de gerechten vaak niet tegelijkertijd komen. Vaak zijn sommigen al klaar met eten als de anderen nog niks op hebben. Maar vanavond was het al heel extreem. Toen een aantal na anderhalf uur hun eten nog steeds niet hadden hebben we de rest gecanceled en zijn een paar van de groep nog in een ander restaurant iets gaan eten.

Dinsdag 16-10-12

Na op de Universiteit geweest te zijn was het natuurlijk ook tijd om voor het eerst naar de basisschool te gaan. De basisscholen (Elementary schools) beginnen hier om half 8 dus de wekker ging errug vroeg! Aangekomen op de scholen was het eventjes schrikken… We gingen in tweetallen de klassen in om te observeren. Angela en ik werden kort voorgesteld aan de kinderen en daarna ging de leraar verder met de les. Tijdens de les praatten, of liever gezegd schreeuwden, de kinderen door hem heen, door elkaar heen, gooiden ze met dingen naar elkaar, liepen ze door de klas heen en zelfs de klas uit.. chaos dus. Ook werd er bijna geen Engels gesproken voor de klassen (terwijl het wel de bedoeling was dat 3 vakken in het Engels gegeven zouden worden), moeilijk voor ons dus om te communiceren met de kinderen (en ook met sommige leraren). Na het kijken in de klassen hadden we een gesprek met de onderdirectrice, een superlieve vrouw die ook nog best wel jong leek te zijn. Tijdens dit gesprek kwamen we op het idee om de school te gaan helpen om wat meer orde in de klassen en in de school zelf te krijgen. Door bijvoorbeeld het invoeren van een stilteteken, dagritmekaarten en een beloningssysteem. We brachten dit heel voorzichtig omdat we natuurlijk niet wisten of zij hier ook wel voor open stonden en of zij zelf ook wel vonden dat het te druk was in de klassen. Gelukkig bleek dit allemaal wel zo te zijn en reageerde de onderdirectrice hier heel positief op. Ze vertelde dat ze de leraren bij elkaar had geroepen in de bibliotheek zodat wij ons voor konden stellen en misschien meteen uit konden leggen wij van plan waren.

Tijdens de ‘vergadering’ zat heel het team op de grond op matjes in de bibliotheek. Het leek een beetje op een debat aangezien wij met zijn achten aan de ene kant zaten. Het team van de school tegenover ons zat en de directrice en onderdirectrice aan de zijkant. Na een voorstelrondje werd aan mij gevraagd om uit te leggen wat de bedoeling was. Zonder veel reactie van de Indonesiërs’ gezichten af te kunnen lezen vertelde ik wat wij bedacht hadden. Toen ik vervolgens vroeg wat zij hier van vonden werd ik alleen door bijna 30 paar ogen aangestaard en kwam er geen reactie uit het team. Dit heeft volgens mij te maken met het feit dat ze in hier altijd heel rustig, bescheiden en ook wel verlegen zijn. Nadat de onderdirectrice nog wat dingen verteld had in het Bahasa kwamen de reacties echter voorzichtig los. De paar die durfden te spreken in het Engels bleken onwijs dankbaar te zijn en bleven maar vragen wat ze dan voor ons terug konden doen. Uiteindelijk werd besloten dat ze ons lessen zouden geven in traditionele dans en het maken van traditionele muziek en batiks (kleding die met verf wordt gedecoreerd). Ook bleek dat de docenten van de school meteen heel erg tegen ons opkeken en kregen we heel veel vragen voor hulp. Zo werd er gevraagd of we zouden kunnen helpen met het oplossen van het pesten op school, met het omgaan van verschillende gedragsproblemen en met niveauverschillen in een klas en of we ook Engels lessen zouden kunnen geven. Dit laatste gaan we sowieso wel doen maar we moesten oppassen dat het project voor ons niet te groot zou worden. Daarom hebben we beloofd om aan het einde een soort boek achter te laten met informatie en tips over de dingen die we hebben gedaan, maar ook over dingen waar we niet aan toe gekomen zijn.

Daarna gingen we opnieuw met Luppa, Ojin, Jacky en weer 3 andere backpackers uit eten. Dit keer gingen we naar Milas, supergaaf. Het was een soort geheime tuin met bamboe hutjes. In het midden was een stukje gras waar wij aan een lage tafel op de grond gingen zitten op een groot kleed met kussentjes. Supergezellig!

Woensdag 17-10-12

Vandaag hadden we eerst met de andere meiden van onze stageschool afgesproken in een Easygoin’ (een cafeetje bij ons in de buurt) om een planning te maken voor de komende weken. Vervolgens hebben we ’s middags op de school nog een keer met de onderdirectrice besproken wat we bedacht hadden en wat de bedoeling was. Ook hadden we gevraagd of Gerard (onze begeleider van de Hogeschool Rotterdam) wilde komen. Gerard was al heel blij met ons initiatief en alles werd dan ook goedgekeurd.

’s Avonds gingen we eten en dansen bij Bintang waar Mini Marley weer aan het optreden was. Ook deze avond pakten een aantal gasten van onze groep even de microfoon om ook een lekker reggae nummer te zingen. Toen we stonden te dansen kwam één van de locals naar ons toe en stelde zich aan mij voor als Jeffrey. Toen hij zich ook aan Marloes voorgesteld had vroeg ze aan mij: “Heet hij nou David of Jeffrey?”. Vervolgens maakte hij ook een praatje met Brit en vroegen we aan haar wat zij had verstaan. We waren natuurlijk in de veronderstelling dat we David of Jeffrey te horen kregen, maar Brit antwoordde heel overtuigd: “Hij heet Kevin!”. We hebben David/Kevin/Jeffrey hierna nog een keer gezien en ook nog een keer naar zijn naam gevraagd maar we zijn er nog steeds niet uit hoe hij nou heet. We blijven ons afvragen of wij het nou verkeerd verstaan of dat hij echt elke keer een andere naam zegt. Maar we hebben in ieder geval flink gelachen.

Vervolgens zijn we ook nog naar Hugo’s gegaan. De anderen kwamen hier allemaal voor het eerst maar ik was er natuurlijk al een keer geweest. Omdat we nu met Jacky waren kwamen we echter gratis binnen en gingen we ook naar een soort VIP ruimte met live muziek die ik de vorige keer helemaal niet gezien had. Jacky had hier een tafel gereserveerd en de flessen met Sprite en Wodka kwamen al snel op tafel. Het is altijd heel gezellig met de Indonesische vriendengroep. Maar ze drinken wel veel (vooral sterke drank) en kunnen dan ook bijna allemaal flink vervelend worden. Maargoed.. buiten dit was het weer een heel leuk nachtje. Brit werd zelfs nog versierd door een meisje!

Donderdag 18-10-12

Vandaag waren we natuurlijk allemaal een beetje moe en ik was ook heel vroeg alweer wakker geworden en had dus weinig slapen. Helaas waren ze nog steeds bezig met het schoonmaken van ons eigen zwembad. We zijn dus lekker naar een groot zwembad van een hotel bij ons om de hoek gegaan waar we lekker hebben gezwommen, hebben gegeten en nog lekker een tukkie hebben gedaan. ’s Avonds nog even pizza gegeten en hier nog onwijs zitten lachen met zijn allen en toen weer lekker naar bed.

Vrijdag 19-10-12

Vanochtend zijn we weer naar de Universiteit geweest om elkaars ervaringen en plannen uit te wisselen. Hierna zijn we nog even gaan lunchen en gaan shoppen bij een heel groot winkelcentrum in de buurt samen met Sarella en Bianca. Het winkelcentrum was 5 verdiepingen hoog en zat helemaal vol met allerlei winkeltjes. Ik heb nog een leuk tasje gescoord en we hebben nog een cadeautje gehaald voor Sarella, die is namelijk zaterdag jarig en vrijdagavond vertrekken we met een groep naar Kalimunjawa!! ’s Avonds zijn we met Luppa en nog een Nederlands backpacker uit ons hotel wat gaan eten in Gang II. Ook hier stond er weer Cobra en Python op de kaart. Ook zaten er een paar mannen te spelen met allemaal verschillende soorten gitaren. Eén bleef tegen ons praten in de paar Nederlandse zinnen die hij kende en toen hij op een gegeven moment drie keer had gevraagd waar we vandaan kwamen, besloten we dat de mannen waarschijnlijk stoned of heel erg dronken waren. Toch waren ze nog wel in staat om een lekker gezellig muziekje te spelen met zijn allen en zelfs 3 lepels werden ingezet als muziekinstrument. Vervolgens nog even lekker een drankje gedaan in Bintang en toen niet al te laat naar huis gegaan omdat we de volgende dag weer op tijd op moesten.