Heerlijk weekend!

Zaterdag 20-10-12

Vandaag was het begin van een heeeeerlijk weekendje. ’s Ochtends hadden we om half 8 afgesproken bij de winkel van Luppa. Daar stonden onze fietsen al klaar want we zouden namelijk vandaag naar de sawa’s (rijstvelden) gaan fietsen. Na een stukje door de drukke stad gefietst te hebben waren we blij toen we de wat rustigere weggetjes in gingen. We kwamen langs de weg een vrouw tegen met enorme bergen planten voor zich. Dit waren pindaplanten en de vrouw was bezig alle goede pinda’s van de wortels te plukken. We hebben de fietsen neergezet en zijn allemaal even bij haar gaan zitten om haar te helpen. Voor ons was het natuurlijk even leuk maar we zeiden wel tegen elkaar dat we gek zouden worden als we dit hele dagen zouden moeten doen. Dat gold trouwens voor meer dingen die we vandaag hebben gedaan.

Na door een dorpje gefietst te hebben kwamen we bij rijstvelden waar ook allemaal mensen aan het werk waren. Nadat we van een afstandje wat foto’s gemaakt hadden liep Luppa ineens de rijstvelden op en wij gingen natuurlijk achter hem aan. Drie vrouwen stonden tot hun knieën in de dikke modder in een supersnel tempo en heel netjes recht de rijstsprietjes te planten. Hiervoor legden ze een lange lat op de modder, er zaten putjes in de rand om aan te geven waar de rijstsprieten geplant moesten worden en als de rij vol was schoof de lat weer een stukje op. We vonden het al heel leuk om dit van dichtbij te kunnen bekijken, maar Luppa had bedacht dat we hen wel even konden gaan helpen. Marloes en ik waren de eersten die hun broek opstroopten en de dikke modderlaag in stapten. Natuurlijk kregen we ook een bijpassend hoedje op. Het was heel leuk maar in plaats van echt helpen waren we vooral bezig met het vertragen van het werk van de vrouwen, want wij waren natuurlijk lang niet zo snel als zij. Ook Angela en Brit hebben hierna nog de modder getrotseerd om wat door ons geplante rijst achter te laten.

Vervolgens gingen we naar een rijstveld hier tegenover waar ze bezig waren met het oogsten van de reis. Opnieuw trotseerden we de modder om met een arit (rondgebogen mes) te helpen met het oogsten van de rijst. De door onszelf geoogste bossen met rijstsprieten namen we mee naar een stukje verderop. Hier moesten we met kleine bosjes van de planten op een schuine plank slaan. Op die manier komt de rijst los en vallen de korrels op de grond. De overblijfselen van de planten worden later gebruikt voor het voeren van koeien, paarden enzovoort.

Een klein stukje fietsen verder kwamen we bij een ‘fabriekje’ waar de rijst buiten gedroogd werd. Ook hier stonden de machines die wij eerder in Bandung ook al hadden gezien. Met de eerste machines halen ze de harde vliesjes van de rijst, deze vliesjes worden later gebruikt bij het maken van bakstenen. Met de tweede machine halen ze nog een dun vliesje van de rijst, het fijne ‘poeder’ wat hier vanaf komt wordt gebruikt om de kippen te voeren. Elk stukje van de plant wordt dus gebruikt en hierna is de rijst klaar.

Na nog een stukje door wat dorpjes gefietst te hebben kwamen we terecht bij een huisje waar ze tempe maken. Tempe wordt gemaakt van sojabonen die eerst gekookt worden. Hierna gaan de gekookte sojabonen door een gistproces. Ze maken dunne plakjes van dit mengsel en vouwen dit in bananenbladeren en planten. In de kleine pakketjes gaan de sojabonen dan schimmelen en zo ontstaat een plak tempé. Er werden voor ons meteen een paar pakjes opengemaakt die al goed waren en nadat we ze zelf in de keuken door een sausje van water, zout, knoflook en koriander hadden gehaald kon de tempé de hete olie in de wokpan in. En daarna konden we smullen van de lekkerste tempé die we tot nu toe gegeten hadden.

’s Avonds begonnen we de avond in Bintang waar op dat moment een soort rockband aan het spelen was, later hebben we nog even wat gedanst en meegezongen op de liedjes van Mini Marley in Lucifer en tot slot zijn we nog gezellig gaan stappen in Hugo’s waar deze avond ook een grote groep andere meiden van de pabo waren, supergezellig dus.

Zondag 21-10-12

Gisteravond zijn we dus gaan stappen. De mannen hadden weer flink wat sapjes op en aan het einde van de avond kregen James en Luppa een beetje ruzie. De volgende dag zouden wij met Luppa gaan cavetuben maar Luppa deed al heel raar tegen ons op whatsapp en James vertelde ons dat het cavetuben niet door zou gaan. We hadden dan ook geen wekker gezet en waren verbaasd toen Ojin de volgende ochtend om 10 voor 8 op de deur stond te kloppen dat we zo weg gingen. Snel kleedden we ons aan en stapten we in de auto waar we gelukkig nog een klein beetje slaap in konden halen.

Van het cavetuben hadden we verwacht dat we in een band door snel stromend water heen zouden gaan. Dit viel een klein beetje tegen, want na een klein stroom versnellinkje aan het begin, moesten we bijna zelf peddelen door het bruine water om vooruit te komen. Niet heel spectaculair dus maar onderweg zijn we nog wel even gestopt om van 5/6 meter hoge rotsen te springen. Tussendoor hadden we een lunch en vervolgens werden gingen we opnieuw de banden in en werden we door een grote pikdonkere grot geleid door een gids met een zaklamp. De grot zat vol met stalactieten, stalagmieten, kristallen en vleermuizen dit was dus wel weer vet om te zien.

Na het cavetuben kwam Luppa op het idee om nog even naar het strand te gaan. Weer even een uurtje de tijd om in de auto wat slaaptekort in te halen. We gingen naar een rustig strand waar niet zoveel mensen waren. Omdat het grootste gedeelte van de Javaanse bevolking Islamitisch is liepen de mensen op het strand ook allemaal in lange broeken, shirts met lange mouwen en hoofddoeken (we hebben zelfs een meisje met een vliestrui aan gezien!!) en gingen ze gewoon zo het water in. We voelden ons dus even ongemakkelijk maar zijn aan de zijkant van het strand toch lekker in onze bikini gaan liggen en was het tijd voor onze eerste frisse duik in zee. Helaas was het water een lang stuk heel ondiep en lagen er allemaal scherpe stenen en rotsen. Toen mevrouw onhandig hier dacht dat het wel diep genoeg was liet ze zich achterover in het water vallen maar daar bevond zich natuurlijk precies een rots waar ik dus met mijn rug langs kwam. Zelf was ik in de veronderstelling dat je er bijna niks van zou zien en dat het niet zo erg was. Met een grote glimlach liep ik uit het water toen ik hoorde: ‘oooooh mandy, je rug bloed helemaal!’. Toen ze een foto van mijn rug zag schrok ik zelf ook eventjes maar uiteindelijk viel het gelukkig allemaal wel mee. Lieve Ojin ging meteen een ehbo-kit halen en mijn rug vol smeren met betadine, hahaha. Nadat ik Ojin ingegraven had in het zand en eventjes in de zon gelegen had werd ik een beetje onrustig. Dus besloot ik een stukje te gaan rennen langs de branding. Door het zware zand, de schelpjes die in mijn voeten sneden en de hitte (mijn fantastische conditie heeft hier uiteraard niets mee te maken) hield ik het niet zo heel lang vol, hahaha. Na nog een stukje wandelen ben ik op een grote rots geklommen en was het tijd om met het uitzicht op de begroeide kliffen, het rustige strand, de metershoge golven en de ondergaande zon even te genieten en mezelf te laten beseffen hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen om deze maanden hier door te brengen.

Toen ik terug kwam lopen kwam er net een man onze kant op lopen met een heel erg grote levende vis in zijn hand. Het was een raar beest met een uitsteeksel op zijn kop en stekels in zijn vinnen. Toen ons verteld werd dat ze de vis voor ons op de grill gingen gooien dachten we eerst dat het een grapje was. Maar een uur later zaten wij inderdaad, aan het inmiddels donkere strand, met onze blote handen van de heerlijk gemarineerde vis te eten met uiteraard een kommetje rijst ernaast. Een heerlijke afsluiting van een geweldig weekend!