Eerste dagen in Yogja

Woensdag 10-10-12, Eerste dagen in Yogja

Vanaf Cirebon hebben we de trein (opnieuw business klas) genomen naar Yogjakarta, waar we de komende twee maanden gaan verblijven. En ook dit was weer een mooi avontuur. De treinreis duurde ongeveer 5 uur. Bij aankomst werden we meteen al aangesproken door een aantal mensen die hun etenswaren of drinken wilden verkopen. We dachten dat deze mensen alleen op het station hun spullen probeerden te verkopen maar in de trein bleek dit al snel anders te zijn. Gedurende de hele reis kwamen er mensen door de trein lopen die spullen wilden verkopen. En bij elke stop kwam er een nieuwe lading van soms wel 30 man door de trein heen zetten om ons van alles aan te smeren. We hebben heel veel voorbij zien komen. Zo kregen we nasi, mie, koffie, thee en water aangeboden. Maar ook tijdschriften, stickers, ijzerdraad, een voetmassage en kwam er zelfs een “dokter” langs die in de trein wel even je bloeddruk of je suiker op kon meten. Het was alsof we ons in een soort rijdend warenhuis bevonden. Na wel honderd keer beleefd te hebben gereageerd met ‘Maaf, tidak’ (Sorry, nee) kwamen we erachter dat de beste tactiek was om gewoon naar buiten te kijken of net te doen alsof je sliep.

Ahmadi die ons in Bandung de tour had aangeboden, had ons al een guest house van een vriend van hem in Yogjakarta aangeraden. Bij aankomst op het treinstation werden we meteen aangesproken bij het Tourist Information Centre en ook deze meneer bleek Ahmadi uit Bandung te kennen. Hij belde voor ons naar het guest house en toen bleek dat Ahmadi hen al had gesproken om te vertellen dat wij zouden komen. We mochten een taxi nemen die door het hotel betaald zou worden. En zo gezegd, zo gedaan… Het guest house was heel schattig met een vrolijk gekleurde badkamer met daarin een soort klein bad. Ook was er een leuke tuin voor de deur met een vijvertje. Nadat we de kamer hadden goedgekeurd hebben we nog een kamer geboekt voor de volgende dag. De twee jongens die we in Jakarta tegen waren gekomen zouden namelijk ook nog even gezellig langskomen.

Wat ons al snel opviel in Yogjakarta was dat het verkeer hier een stuk rustiger is dan in de andere steden waar we geweest waren. Nog steeds chaos in vergelijking met Nederland, maar een verademing met wat we eerder gezien hebben. Ook zijn hier wel meer toeristen en studenten uit het buitenland en worden we dus een stuk minder aangestaard en gefotografeerd.

’s Nachts werd Angela nog even wakker omdat ze ineens een arm en een been om zich heen voelde. Blijkbaar kreeg ik in mijn slaap even de behoefte om lekker te knuffelen en had Angela de pech (of het geluk) dat ze op dat moment naast me lag, hihi.

Donderdag 11-10-12

De volgende dag waren we van plan eerst te gaan zoeken naar een huis. We belden de universiteit om te vragen naar de adressen van de basisscholen zodat we hier in de buurt zouden kunnen zoeken. Onze contactpersoon was op dat moment echter niet bereikbaar en dus besloten we te bellen naar de basisscholen. Tot onze verbazing wisten zij echter nog niets van onze komst, maar we hadden in ieder geval de adressen. Met de mannen van het hotel die heel behulpzaam waren zijn wij later op de dag langs de scholen gereden. Ook hadden ze gezegd dat ze ons zouden helpen met het zoeken naar een huis. Dit hadden zij echter niet helemaal goed begrepen en het enige dat wij gezien hebben waren twee kamers die zich naast één van de basisscholen bevonden. Een huis vinden was dus helaas nog niet gelukt. Dit was gelukkig niet heel erg want we hadden ondertussen besloten een huis te zoeken samen met Marloes en Brit, die ook al contacten hadden in Yogjakarta met Luppa. Ook hij had gezegd dat hij ons wel zou helpen met het zoeken naar een verblijfplaats.

Ondertussen waren de jongens die wij in Jakarta hadden leren kennen ook aangekomen en namen wij hen mee naar een gezellig restaurantje waar wij de vorige avond ook gegeten hadden. Angela en ik namen allebei een lekker gerecht met kip… Terug gekomen bij het hotel hebben we met de jongens nog even gezellig een biertje gedronken, wat gekletst en een potje gekaart. Angela en Benjamin waren moe en besloten alvast naar bed te gaan, waarna Dennis op het idee kwam om nog even naar Hugo’s (de grootste club van Yogja) te gaan. Ik zat al een tijdje te stuiteren en vond het dus wel een goed idee om voor het eerst nog even te gaan stappen in Indonesië. Helaas was het op deze avond heel rustig in Hugo’s. Toch hebben we de paar mensen en de barmedewerkers die er waren nog flink aan het dansen gekregen en was het dus een geslaagd avondje.

Vrijdag 12-10-12

Toen Dennis en ik om 3 uur ’s nachts terug kwamen bij het guest house kreeg ik net een berichtje van Angela of ik terug wilde komen omdat ze ziek was geworden, wat een timing. De kip die al wel een beetje droog had gesmaakt bleek niet goed gevallen te zijn en Angela heeft die nacht een flink aantal keer overgegeven. Bij mij uitte de kip zich alleen in wat buikpijn en op de wc zitten de volgende dag, ook vervelend, maar Angela was er helaas wat erger aan toe. We hebben deze dag dan ook weinig gedaan buiten kletsen, eten (alleen ik) en slapen. Angela kreeg niks naar binnen, maar ik ben ’s avonds nog even wat gaan eten met Benjamin en Dennis. Opnieuw hebben we nog even zitten kletsen bij het hotel waarna ik afscheid heb genomen van de jongens omdat Angela en ik de volgende dag naar een ander guest house op zoek zouden moeten gaan omdat deze vol zat.

Zaterdag 13-10-12

’s Ochtends hebben we onze backpack ingepakt en zijn we uitgecheckt. In ons boekje hadden we al een nieuw guest opgezocht. Het was vlakbij maar Angela voelde zich nog niet helemaal fit dus hebben we een Riksja (een fiets met een bankje voorop) genomen. Het gammele ding kantelde bijna van het gewicht van ons en onze backpacks maar de man heeft het voor elkaar gekregen om ons netjes naar ons nieuwe guest house te fietsen. Het was de eerste keer dat we een zwembad zagen in Indonesië en we hebben hier dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Na een frisse duik en een paar baantjes zijn we met een heerlijke ijskoffie lekker aan het zwembad gaan liggen, wachtend op de komst van Marloes en Brit die vandaag aan zouden komen in Yogjakarta.

Hun contactpersoon Luppa kwam ons samen met een vriend dezelfde avond al ophalen om ons mee te nemen naar een gezellig restaurantje genaamd ViaVia. Toen we het hotel verlieten stapten de twee jongens op hun scooters en bleven wachten. Een korte stilte viel toen wij allemaal even het rekensommetje maakten in ons hoofd: ‘Twee scooters.. 6 personen… hmmm’. Ons Nederlandse brein liet ons even twijfelen, maar toch besloten we mee te gaan in de Indonesische levensstijl waar hele gezinnen met de scooter vervoerd worden. We kropen dus lekker knus met zijn allen op de scooters en reden in een rustig tempo naar ViaVia. In het restaurantje waar we heerlijk gegeten hebben sloten al snel een paar van Luppa’s vrienden zich bij ons aan. We hadden de grootste lol met Jacky die Vlaams bleek te spreken omdat hij vier jaar in België heeft gewoond. De Indonesische gastvrijheid was ook weer niet te missen deze avond. Jacky nodigde ons meteen uit om de volgende dag bij hem thuis te komen eten en ‘s avonds gingen we met de taxi naar Lucifer (een reggae bar met live muziek) waar de glazen bier en drank van iedereen waren en van hand tot hand werden doorgegeven. In Lucifer hebben we voor het eerst kennis mogen maken met het zangtalent van Mini Marley. En na wat drankjes en wat dansjes besloten Luppa en twee van zijn vrienden ook nog even de microfoon over te nemen en een lekker reggae nummer voor ons te zingen. Toen de optredens voorbij waren wilden de jongens ons graag nog mee nemen naar Hugo’s (de club waar ik eerder al met Dennis was geweest). Maar omdat Brit en Marloes net waren aangekomen, Angela nog niet helemaal lekker was en omdat een aantal van de jongens door de flinke hoeveelheid drank die ze tot zich hadden genomen al redelijk opdringerig werden hebben we besloten om lekker de taxi terug te pakken naar het guest house.

Zondag 14-10-12

Wat is er beter dan wakker worden in een prachtig land, met een heerlijk ontbijtje een lekkere duik in het zwembad om vervolgens lekker even langs de kant te gaan liggen en met een ijskoffie elkaar vertellen over onze avonturen tot nu toe. Life doesn’t get much better than this…. dachten we.. want wat een heerlijk dagje hadden we vandaag weer voor de boeg.
’s Middags stond Luppa alweer voor de deur om met ons te gaan lunchen. Na een heerlijke lunch liepen we naar een straat waar op dat moment carnaval bezig was. Er werd live muziek gespeeld, tientallen versierde Riksja’s reden door de straat, groepen kinderen kwamen langs die mooi waren aangekleed, er werd eten uitgedeeld en ik ben zelfs nog met een slang op de foto geweest. Superleuk dus!

Vervolgens gingen we naar het huis van Jacky want die had ons ten slotte uitgenodigd om te komen eten. Jacky woont in een heel mooi huis samen met een paar buitenlandse studenten. Hij had boodschappen gehaald op de lokale markt en een vriend van hem die kok is was al druk bezig in de keuken toen wij aankwamen. Een aantal jongens die we de avond daarvoor hadden ontmoet waren er ook, maar ook andere vrienden van Jacky. Van Jacky wisten we al dat hij goed kon zingen en al snel kwam er dan ook een gitaar tevoorschijn en was het tijd om heerlijk met zijn allen te gaan zingen. De sfeer was super en we vielen van de ene verbazing in de andere, Jacky bleek nog veel beter te kunnen zingen dan we in eerste instantie dachten, eigenlijk kon iedereen aardig zingen en gitaar spelen, één van de jongens begon ineens belachelijk mooi piano te spelen en er bleven overal gitaren vandaan komen en ook nog een cajon.. Maar de grootste verrassing was toch wel de stem van de pianist. De jongen, een nogal klein en mager mannetje die heel verlegen was, begon toen het even stil was met het spelen op de piano. Al snel hoorde ik dat dit het nummer ‘My way’ van Frank Sinatra was. Jacky vertelde ons dat de verlegen jongen ook ging zingen en dus luisterden we allemaal aandachtig. Maar alle mondjes vielen open en bleven ‘wow!’ roepen toen zijn supermooie, zware, klassieke stem de ruimte vulde, dat had niemand aan zien komen. Hierna gingen we meteen weer over op de top 40 muziek, 90’s muziek en oudere klassiekers, stuk voor stuk heerlijke meezingers.
Dit ging door tot het eten op tafel kwam. Eerst kregen we seafood soep die echt heerlijk was op één raar koolachtig ding na. De soep vulde al aardig en we waren dan ook verbaasd toen vervolgens de tafel nog eens propvol werd gezet met rijst, tempeh, tofu, kip, salades, enz. enz. Het eten was heerlijk en met propvolle buikjes mochten we meteen genieten van de eerste rustige nummers die alweer werden ingezet. Terwijl we alweer gezellig aan het kletsen en meezingen waren kwamen er ook nog eens twee enorme schalen met mango en watermeloen op tafel. We waren allemaal onwijs aan het genieten en zijn dan ook nog een tijd blijven hangen. Aan het einde reed Coco iedereen met de auto naar huis, behalve mij want er was één plek te weinig. Maar Jacky heeft mij netjes achterop de motor thuisgebracht.