Groetjes uit de rimboe
Door: Mandy de Waardt
Blijf op de hoogte en volg Mandy
14 Oktober 2016 | Filipijnen, El Nido
Zoals verwacht was de driedaagse tocht van El Nido naar Coron zowel prachtig als vermoeiend. Hoewel we het zwaarder hadden ingeschat, want we werden volledig verzorgd aan boord van de bangka. We kregen zoals verwacht veel rijstmaaltijden met een beetje vlees, maar vooral vis, mosselen, krab, garnalen, inktvis, noem het maar op. De vis werd letterlijk door de crew met blote handen uit de zee getrokken, waarna de maaltijden bereid werden op een geimproviseerde barbeque aan boord. Daniel en Robbert maakten elkaar vanaf 'dag 1' al gek met de gedachte aan pizza, maar Jodie en ik hebben heerlijk (met onze blote handjes) zitten peuzelen. Gelukkig viel het ontbijt bij iedereen in de smaak en kregen we 's middags ook nog heerlijke gebakken banaan.
De eerste stop die we maakten was bij een grote lagoon. In een kayak peddelden we tussen twee bijzonder begroeide rotswanden over het kraakheldere water verder de lagoon in. Daniel besloot uiteraard om ons met kayak en al om te laten vallen. De onverwachte plons in het verkoelende water, deed echter de roes - die we nog hadden van de lokale rum de avond ervoor - verdwijnen, waardoor we nog beter van het uitzicht konden genieten.
Na nog een schitterende lagoon stopten we nog in de buurt van een ander eiland om te snorkelen. En zo vulden de dagen zich, varend van paradijselijk plekje naar paradijselijk plekje. Kajakkend en snorkelend langs prachtige eilanden met palmbomen, parelwitte stranden en glashelder water. We hebben heel veel koraal, krabben, kreeften, garnalen en vissen gezien. Varend op de boot zagen we ook vliegende vissen. En Jodie en Robbert hebben snorkelend in 'Baracuda Lake' ook daadwerkelijk een baracuda gezien. Later kregen zij te horen dat dit een unicum was. Er schijnt namelijk nog maar één baracuda in het hele meer te zwemmen, die door de lokale bevolking 'Ernie' genoemd is.
De bemanning waarschuwde ons nog dat we geen koraal mee mochten nemen. Dit werd echter nog een lastig verhaal toen een koraal zich op mijn voet besloot te vestigen. Ik haalde mijn voet uit het water, nadat ik ergens langs geschampt was en zag allemaal kleine bruine sliertjes met rode puntjes op mijn voet vastzitten. Het koraal was zo hardnekkig, dat ik het uiteindelijk met de peddel van de kayak van mijn voet heb moeten schrapen. Jodie heeft ook nog geprobeerd het puntje van een zee-egel mee te smokkelen in haar hiel, maar ook deze werd weer keurig door mij verwijderd.
Voor de eerste overnachting werden we één voor één in een kayak naar het strand gepeddeld, waar we ontvangen werden met verse kokosnoten. Onze bedjes werden opgemaakt onder een klamboe in bamboe hutjes met uitzicht over de zee. In twee andere hutjes verderop bevonden zich een wc (die we door moesten trekken door water uit een bak te scheppen) en "een douche" (een bak met water en een pannetje om het over jezelf heen te gooien). Tijdens een kleine verkenningstocht zagen Jodie en Robbert zelfs aapjes op het eiland, tenminste... dat dachten ze. Later bleken dit namelijk eekhoorns te zijn die vrolijk over de palmtakken en kokosnoten renden. Onder een een rieten afdakje, met onze benen gewikkeld in handdoeken om de insecten te weren, leerden we Daniel het kaartspel Canasta. Toen de generator het begaf, speelden we verder in het sfeervolle licht van de inventief gemaakte olielampjes. Daniel en Jodie wonnen ditmaal het spel, uiteraard door beginnersgeluk.
De tweede nacht overnachten we in koepeltentjes op een strand waar zich een klein vissersdorpje bevond. Een groepje kinderen vond de blanke vreemdelingen onwijs interessant en bleven dan ook giechelend en uitslovend van een afstandje naar ons staren. Plotseling hoorde ik een geluid uit de rimboe achter mij, ik keerde mij om en zag een os onze kant op lopen. Het bleek om een familie van 4 ossen te gaan, die eigendom waren van de vissers. Een vreemd beeld om die tussen de palmbomen en over het strand te zien wandelen.
De mannen hadden bedacht dat zich in het vissersdorpje mogelijk wel een winkeltje met chips bevond. En dus wandelden we met zijn allen naar het primitieve dorpje toe. We vonden geen chips maar keken onze ogen uit. Het hele dorpje bestond uit bamboe en houten huisjes. Buiten waren overal hokken en hekken gemaakt om de varkens met biggetjes en kippen op hun plaats te houden. Ook hier stikte het weer van de zwerfhonden en katten en zagen we dit keer wel echt een aapje. Helaas zat dit aapje met een metalen, korte ketting aan een boom vast. Lopend door het dorpje, met een nog steeds groeiende horde kinderen achter ons aan, vielen we van verbazing in verbazing. Zo vonden we midden in het dorpje ineens wel 2 satelieten, maar waren de surfplanken/bootjes gemaakt van bij elkaar gebonden piepschuim met bamboe.
Na opnieuw een maaltijd aan het strand en een rum-colaatje in het gezelschap van één vuurvliegje, doken we de tentjes in om te gaan slapen. In de tentjes was het echter heel warm, dus besloten we alleen de klamboe dicht te ritsen en heeft Daniel zelfs buiten op de LamZac geslapen. In een vreemd bed is het altijd even gek wakker worden, maar toen wij deze ochtend wakker werden was dit het allereerste dat wij zagen toen we onze ogen open deden: een wit strand, een golvende blauwe zee.... en je raadt het al, 7 paar kinderoogjes die ons van 1,5 meter afstand gebiologeerd aanstaarden. Toen we goed wakker waren grapte en grolde Daniel nog wat met de kids en maakte ik een ballon voor ze van 1 van de wegwerphandschoentjes uit mijn ehbo-setje. Later die dag maakte Jodie voor een knulletje op een ander eiland ook nog een handschoenballon, deze keer gevuld met water, waarmee gezellig overgegooid werd.
Aangekomen in Coron namen we afscheid van de bemanning en zochten we snel een hotelletje. Na de eerste echte douche in 3 dagen voelden we ons allemaal weer een stuk frisser en zochten we voor de mannen het halve stadje af op zoek naar pizza. Uiteindelijk bracht een tricyle chauffeur ons naar een heel leuk tentje, waar we onze schoenen uit moesten doen en op de grond aan een laag tafeltje hebben gegeten. Daniel merkte op dat er nu 4 Nederlanders, op een Japanse manier zaten te eten, in een Italiaans restaurant in de Filipijnen, met Amerikaanse cocktails. Later die avond viel ook hier de stroom nog een aantal keer uit, maar hier kijken we inmiddels al bijna niet meer van op.
Nu zijn we dus in Coron, een stadje dat een klein beetje tegenvalt. Er is geen strand zoals we hadden gehoopt en er is verder ook weinig te doen. Voor Jodie en Robbert niet zo'n probleem die hebben hier gisteren namelijk al drie wrakduiken op één dag gemaakt, waarvan één naar 40 meter diep! En zijn vandaag begonnen met hun 3-daagse cursus 'Rescue Diving'.
Daniel en ik hebben besloten het even wat rustiger aan te doen. De afgelopen anderhalve week heeft er bij ons wel ingehakt, door het vele reizen en weinig slaap. Daarbij liggen alle prijzen hier veel hoger dan ik van Azië gewend ben (soms zelfs Nederlandse prijzen) en staan we dus regelmatig voor de ATM om weer 10.000 Filipijnse peso's te pinnen. En tot slot is Daniel zijn buik de afgelopen 2 dagen nogal aan t protesteren tegen het lokale voedsel. Vandaag zijn we dan ook verhuisd naar een ander hotelletje met een zwembadje en dinsdag vliegen we iets eerder dan gepland met een klein vliegtuigje naar het meer toeristische, maar prachtige Boracay.
De eerste stop die we maakten was bij een grote lagoon. In een kayak peddelden we tussen twee bijzonder begroeide rotswanden over het kraakheldere water verder de lagoon in. Daniel besloot uiteraard om ons met kayak en al om te laten vallen. De onverwachte plons in het verkoelende water, deed echter de roes - die we nog hadden van de lokale rum de avond ervoor - verdwijnen, waardoor we nog beter van het uitzicht konden genieten.
Na nog een schitterende lagoon stopten we nog in de buurt van een ander eiland om te snorkelen. En zo vulden de dagen zich, varend van paradijselijk plekje naar paradijselijk plekje. Kajakkend en snorkelend langs prachtige eilanden met palmbomen, parelwitte stranden en glashelder water. We hebben heel veel koraal, krabben, kreeften, garnalen en vissen gezien. Varend op de boot zagen we ook vliegende vissen. En Jodie en Robbert hebben snorkelend in 'Baracuda Lake' ook daadwerkelijk een baracuda gezien. Later kregen zij te horen dat dit een unicum was. Er schijnt namelijk nog maar één baracuda in het hele meer te zwemmen, die door de lokale bevolking 'Ernie' genoemd is.
De bemanning waarschuwde ons nog dat we geen koraal mee mochten nemen. Dit werd echter nog een lastig verhaal toen een koraal zich op mijn voet besloot te vestigen. Ik haalde mijn voet uit het water, nadat ik ergens langs geschampt was en zag allemaal kleine bruine sliertjes met rode puntjes op mijn voet vastzitten. Het koraal was zo hardnekkig, dat ik het uiteindelijk met de peddel van de kayak van mijn voet heb moeten schrapen. Jodie heeft ook nog geprobeerd het puntje van een zee-egel mee te smokkelen in haar hiel, maar ook deze werd weer keurig door mij verwijderd.
Voor de eerste overnachting werden we één voor één in een kayak naar het strand gepeddeld, waar we ontvangen werden met verse kokosnoten. Onze bedjes werden opgemaakt onder een klamboe in bamboe hutjes met uitzicht over de zee. In twee andere hutjes verderop bevonden zich een wc (die we door moesten trekken door water uit een bak te scheppen) en "een douche" (een bak met water en een pannetje om het over jezelf heen te gooien). Tijdens een kleine verkenningstocht zagen Jodie en Robbert zelfs aapjes op het eiland, tenminste... dat dachten ze. Later bleken dit namelijk eekhoorns te zijn die vrolijk over de palmtakken en kokosnoten renden. Onder een een rieten afdakje, met onze benen gewikkeld in handdoeken om de insecten te weren, leerden we Daniel het kaartspel Canasta. Toen de generator het begaf, speelden we verder in het sfeervolle licht van de inventief gemaakte olielampjes. Daniel en Jodie wonnen ditmaal het spel, uiteraard door beginnersgeluk.
De tweede nacht overnachten we in koepeltentjes op een strand waar zich een klein vissersdorpje bevond. Een groepje kinderen vond de blanke vreemdelingen onwijs interessant en bleven dan ook giechelend en uitslovend van een afstandje naar ons staren. Plotseling hoorde ik een geluid uit de rimboe achter mij, ik keerde mij om en zag een os onze kant op lopen. Het bleek om een familie van 4 ossen te gaan, die eigendom waren van de vissers. Een vreemd beeld om die tussen de palmbomen en over het strand te zien wandelen.
De mannen hadden bedacht dat zich in het vissersdorpje mogelijk wel een winkeltje met chips bevond. En dus wandelden we met zijn allen naar het primitieve dorpje toe. We vonden geen chips maar keken onze ogen uit. Het hele dorpje bestond uit bamboe en houten huisjes. Buiten waren overal hokken en hekken gemaakt om de varkens met biggetjes en kippen op hun plaats te houden. Ook hier stikte het weer van de zwerfhonden en katten en zagen we dit keer wel echt een aapje. Helaas zat dit aapje met een metalen, korte ketting aan een boom vast. Lopend door het dorpje, met een nog steeds groeiende horde kinderen achter ons aan, vielen we van verbazing in verbazing. Zo vonden we midden in het dorpje ineens wel 2 satelieten, maar waren de surfplanken/bootjes gemaakt van bij elkaar gebonden piepschuim met bamboe.
Na opnieuw een maaltijd aan het strand en een rum-colaatje in het gezelschap van één vuurvliegje, doken we de tentjes in om te gaan slapen. In de tentjes was het echter heel warm, dus besloten we alleen de klamboe dicht te ritsen en heeft Daniel zelfs buiten op de LamZac geslapen. In een vreemd bed is het altijd even gek wakker worden, maar toen wij deze ochtend wakker werden was dit het allereerste dat wij zagen toen we onze ogen open deden: een wit strand, een golvende blauwe zee.... en je raadt het al, 7 paar kinderoogjes die ons van 1,5 meter afstand gebiologeerd aanstaarden. Toen we goed wakker waren grapte en grolde Daniel nog wat met de kids en maakte ik een ballon voor ze van 1 van de wegwerphandschoentjes uit mijn ehbo-setje. Later die dag maakte Jodie voor een knulletje op een ander eiland ook nog een handschoenballon, deze keer gevuld met water, waarmee gezellig overgegooid werd.
Aangekomen in Coron namen we afscheid van de bemanning en zochten we snel een hotelletje. Na de eerste echte douche in 3 dagen voelden we ons allemaal weer een stuk frisser en zochten we voor de mannen het halve stadje af op zoek naar pizza. Uiteindelijk bracht een tricyle chauffeur ons naar een heel leuk tentje, waar we onze schoenen uit moesten doen en op de grond aan een laag tafeltje hebben gegeten. Daniel merkte op dat er nu 4 Nederlanders, op een Japanse manier zaten te eten, in een Italiaans restaurant in de Filipijnen, met Amerikaanse cocktails. Later die avond viel ook hier de stroom nog een aantal keer uit, maar hier kijken we inmiddels al bijna niet meer van op.
Nu zijn we dus in Coron, een stadje dat een klein beetje tegenvalt. Er is geen strand zoals we hadden gehoopt en er is verder ook weinig te doen. Voor Jodie en Robbert niet zo'n probleem die hebben hier gisteren namelijk al drie wrakduiken op één dag gemaakt, waarvan één naar 40 meter diep! En zijn vandaag begonnen met hun 3-daagse cursus 'Rescue Diving'.
Daniel en ik hebben besloten het even wat rustiger aan te doen. De afgelopen anderhalve week heeft er bij ons wel ingehakt, door het vele reizen en weinig slaap. Daarbij liggen alle prijzen hier veel hoger dan ik van Azië gewend ben (soms zelfs Nederlandse prijzen) en staan we dus regelmatig voor de ATM om weer 10.000 Filipijnse peso's te pinnen. En tot slot is Daniel zijn buik de afgelopen 2 dagen nogal aan t protesteren tegen het lokale voedsel. Vandaag zijn we dan ook verhuisd naar een ander hotelletje met een zwembadje en dinsdag vliegen we iets eerder dan gepland met een klein vliegtuigje naar het meer toeristische, maar prachtige Boracay.
-
14 Oktober 2016 - 12:28
Jannie:
heerlijk die reisverhalen; ik heb genoten. Er huist toch echt een flloortje dessing in je ;-), vakantie is ook luieren, dus helemaal gelijk. groetjes aan allemaal en dikke kus van tante en willie wortel xxxx -
14 Oktober 2016 - 14:28
Mieke:
Hoi Mandy,
Leuk hoor om jullie verhalen te lezen. Je hebt wel de gave om het goed geschreven weer te geven! Heel veel plezier nog daar. Hopelijk gaat het ondertussen wat beter met de buiken.
Hartelijke groeten,
Mieke -
14 Oktober 2016 - 14:32
Henny:
Dat is wel ff een andere wereld. Wat klinkt dat geweldig. Wat een mooie reis en dan ook nog lekker vis eten!!!!!!
Aan jullie zal het niet liggen om heerlijk te genieten. Liefs Henny -
14 Oktober 2016 - 15:26
Romy:
Wat een leuke reisverhalen om te lezen! Super geschreven!. Klinkt allemaal super leuk wat jullie in deze reis allemaal meemaken! Heel veel plezier en geniet er nog even van! Kijk uit naar het volgende verhaal! Heel veel liefs Romy -
14 Oktober 2016 - 16:24
Pjotr Behrtel:
Is weer leuk om jullie verhalen te lezen. -
14 Oktober 2016 - 20:06
Karin Van Kekem:
Hoi jongens wat een leuke verhalen weer zeg echt onwijs leuk om te lezen en mandy mijn complimenten hoorganisatie wat kan jij onwijs goed schrijven. Ik geniet er echt van. Nou geniet er nog maar lekker van .dikke kus van ons xx -
14 Oktober 2016 - 20:12
Els:
Fantastisch verhaal weer. Als ik mijn ogen dichtdoe reis ik een beetje mee. Morgen weer één? Jongens geniet. Enne voor de boys: ....toch eens vis leren eten misschien -
15 Oktober 2016 - 10:24
OOP:
Wat kan je toch prachtig schrijven Mandy. We genieten bijna net zoveel als jullie.
Geniet lekker verder en laat ons alles weten.
Oop
-
16 Oktober 2016 - 00:16
Oma Janny:
Wat een avontuurlijke reis , niet bepaald luxe slaap en verbljfplekken ,maar jullie zullen wel veel praxhtige dingen zien,nou geniet er maar van. Groetjes en nog veel plezier . -
16 Oktober 2016 - 10:15
Carla De Jong:
Hallo lieve allemaal, wat zijn jullie een fantastisch avontuur ingegaan zeg. Met hoogte- en dieptepunten weliswaar, maar overall wel een hele belevenis. Ik geniet van de verslagen die ik met interesse en soms met een lach (je schrijft ook zo leuk) lees. Nog heel plezier en wees voorzichtig ajb. Dikke kus Car xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
